کلیله و دمنه

:کتاب ارزشمندی است ، با تشکر از سایت محترم شما که ان را در اختیار ما نهادید

کلیله و دمنه براستی که شاهکاری با ارزش از هنرمند هندی است که ایرانیان همیشه هنرمند وهنرمند آنرا دریافتند وبدان پرداختند وآنرا ارج نهادند تابه دست ما فرزندانشان برسد سخن بنده این است که با خواندن وبه یاد سپردن آن وبکارگیری آن در سخنان روزمره این زبان وفرهنگ ایرانی را پاسدار باشیم

یکی از بهترین کتاب هایی بود که خواندم .
[edit=نرگس]1396/04/04[/edit]

چه خوب است ابتدا با زبان عربی و اعراب بیشتر آشنا شویم؛ در صدر اسلام زبان عربی به حدِّ رشدی که بتوانند کتابی بنویسند نبوده و تنها قرآن، کلامِ الٰهی ی تغییر ناپذیر موجود شده است، ایرانیان نخستین کتاب
را به آنان ارزانی داشتند و نخستین کســانی بودند که تدوین کتب و تحریر علوم را به عربی به عهده گرفتند و وسیله ی پیشرفت را برای آنان فراهم کردند و زبان عربی را که خود کامل کرده بودند و برای آن با زحمت
زیاد صرف و نحو نوشتند و ضوابط بلاغی و قواعد دستوری استخراج کردند؛ زبانِ دین خود قرار دادند و بیشتر کتابهای خود را به عربی برگردانیدند و متٱسـفانه بعضی می پنـدارند که این کتـابها از ذخـائر و فرهنگ زبـان
عربی است در حالیکه به واقعیت زبان عربی نیز برگرفته از زبان فارسی است ولی با اینحال هیچوقت اعراب نتوانسته اند به مفاهیم آن کتب ارزشمند دست یابند و باز هم ایرانیان بوده و هستند که با باز گردانیدن به
زبان معمول فارسی از آنها بهره مند می گردند، ازجمله کتابهای نفیسی که توسّطِ نویسنده ی دانشمند و شاعر توانای ایرانی " عبدالله بن مقفّع معروف به روزبه، به عربی ترجمه شده، کتاب مستطاب کلیله و دمنه
به سال 145 هجـری و در زمان جکمرانی ی منصـور دوانقی بوده و برگرداندن این کتـاب به طور مکرّر به زبان فارسی نیز از روی همین نسـخه ی عربی ابن مقفّع می باشـد که آخرین بار توسّـطِ ابوالمعـالی نصـرالله بن
محمد بن عبدالحمید منشی معروف به نصرالله منشی به سـال 539 و به دوران غـزنویان، به نثر فارسی ترجمه شده که به کلیله و دمنـه ی بهرامشاهی نیز نامیده می شود و همین کتاب بعد ها توسّـطِ ملّا حسین
ابن علی کاشـفی پس از اصلاجات لغـوی و برگرداندن اشعار و جملات عـربی آن را به فـارسی، آن را به نام نظام الدّین امیر شـیخ احمد مغروف به سُهیلی، "، انوار سُهیلی " موسـوم کرده است و نیـز بارها به نظـم
فارسی در آمده که مشهورترین آن منظومه ها متعلّق به رودکی در قرن چهارم، و امیـر بهاءالدّین اجمد قانعی ملک الشّعرای خراسانی به سال 655 است، کتاب موجود کلیله و دمنه که در اینجا شاهد آن هستیم به
تصحیح، نویسنده و مورّخِ دانشـمند فقید " مجتبی مینوی " است و حائزِ اهمّیت بودنِ آن از آنجا است که با زحمت بسـیار زیر هر صفحه از کتاب لغات و عبـاراتِ مشکلِ مطالبِ آن را معنی کرده و هـرکجا که لازم دیده
شرح داده است، واقعاً شگفت آور و در خورِ تحسینِ بسیار است، رحمت خدا به روان پاکش باد که خدمت بزرگی به فرهنگ و ادبیات فارسی ایران نمود، چنانچه مجال و فرصتی دست یافت موضوعاتی حکیمانه از این
کتاب ارزشمند را برخواهم گزید و از نظر دوستان خواهم گدرانید، اینک دو بیت شعر عربی ی منتخب، با ترجمه از کلیله و دمنه را زینت بخش عرایض خود می کنم:
" النّاس اکیس من ان یمد حوا رجلا ... حتّی یروا عنئه آثار احسان "، مردم بسیار زیرک و باهوش تر از آنند که تا آثار و نشانه های نیکوکاری را در مردی نبینند، او را بستایند و تمجید کنند،
" ابذاً تسترد ما تهب الدنیا ... فیا لیت جودها کان بُخلا "، همیشه دنیا هرچه را ببخشد بازپس می گیرد، پس ای کاش جود و بخشش، بخل می بود

به هموطن گرامی Lathe
درباره دیدگاه خوبتان «شایسته است اهل فن آنرا بازنویسی کنند ..»
از ترجمه های کلیله و دمنه یکی با نام "داستانهای بیدپای" چاپ شده (از متنی از سده ششم و هفتم)، با ویرایش "خانلری ، روشن" است که متن ساده تر و روشنتری دارد
و نیز ،در همین سایت کتابناک ، بازنویسی از کلیله دمنه بهرامشاهی و نیز انوار سهیلی هست با نام "کلیله و دمنه جدید" که شاید تا اندازه ایی پاسخگوی سخنتان باشد.
البته در کلیله دمنه بهرامشاهی زیبایی هایی هست که با همه عیبهایش همچون واژگان عربی دشوار ، باز هم بی همتاست.

ای کاش خواندن و یاد دادن این کتاب فقط منتهی به معنی کردن کلمات دشوار نشود که متأسفانه چنین است.
داستان های این کتاب بسیار زیبا است که شایسته است اهل فن آن را به زبان ساده بازنویسی کنند و در انتهای هر داستان " درس اخلاقی " آن را فقط در یک جمله متذکر شوند.

بسیار طیبا و آموزنده:D:D

سلام
ممکنه کلیله و دمنه عربی ابن مقفع رو هم بذارید؟
با سپاس

ااین کتاب یکی از بهترین کتاب هایی است که بگمان بنده باید هر شخصی به ویژه سیاسیون بخوانند...

کتابی فوق العاده با داستانهای زیبا و آموزنده